Gegrepen - Femke Ekelhof

Auteur: Femke Ekelhof
Uitgever: Van Brug
Genre: Autobiografische thriller
Verschenen: April 2014
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789065236227 en 9789065238924
NUR: 320, 330, 332
Pagina’s: 160

Een meisje van twaalf wordt verkracht. Haar omgeving heeft geen idee wat er allemaal in haar omgaat, want het lukt haar niet om erover te praten.
School, ouders, hulpverleners: ze doen oprecht wat hen het beste lijkt, maar slaan de plank helaas mis. Het meisje doet wat zij denkt dat nodig is om zich eindelijk weer veilig te voelen: misschien kan ze dan ontsnappen aan de dader en aan haar levendige herbelevingen. Ze belandt echter in een nog veel gevaarlijkere situatie…

Femke Ekelhof
Femke Ekelhof (1982) groeide op in Schipluiden en is woonachtig in Zuid Holland.
In haar jeugd heeft ze een aantal trauma’s opgelopen. Verschillend van aard, onder andere verkrachting, mishandeling, bedreiging en brand. In eerste instantie durfde ze er niet over te praten. Vervolgens mocht het niet meer en tot voorkort was ze ervan overtuigd dat ze het ook niet meer zou kunnen. Deze trauma’s beïnvloedden haar leven dagelijks. in de loop der jaren heeft ze haar grenzen ongelofelijk verlegd en bleef ondanks alles toch gewoon doorgaan. In 2013 zat ze zo vol emoties en onverteerde herinneringen dat haar grens bereikt was en aangezien Femke zichzelf schrijvend het beste kan uiten besloot zij haar verhaal aan het papier toe te vertrouwen, het resultaat daarvan is Gegrepen.

Vaak zwijgen mensen die geweld is aangedaan. Ook Femke deed dat jarenlang. Tot ze begreep dat het genoeg was: het zwijgen werd een te zware last. Het was tijd om de stilte te doorbreken. Zoals ze schrijft op haar website Doorbreek de stilte: Misschien kan ik met mijn verhaal de stem zijn van anderen die nog niet mogen, durven of kunnen vertellen wat hen is overkomen.

Samenvatting
Waarom ik? Was ik daar op het verkeerde moment? Was het mijn uiterlijk?

De twaalfjarige Femke woont samen met haar ouders en broertjes Bas en Nick, met wie ze een hechte band heeft. Ze voelt zich anders dan haar leeftijdsgenootjes en begrijpt ze niet zo goed. Ze heeft er ook geen behoefte aan andere mensen en is erg op zichzelf, thuis op haar eigen kamer, haar veilige plekje, voelt ze zich het prettigst.

Ik doe mijn ogen dicht en voel het: het kind in mij leeft niet meer…

Na een heftige gebeurtenis, probeert ze haar leven weer op te pakken. Femke zit middenin de pubertijd en gaat naar de middelbare school. Wanneer ze op een Novemberdag, na een lange dag school besluit om nog even uit te gaan waaien en er op de fiets op uitrekt, had ze van te voren nooit kunnen overzien, dat deze dag haar leven voorgoed zou ruïneren.

Instinctief voel ik dat hij me met dat verdorven stuk gereedschap van hem – letterlijk en figuurlijk – kapot zal gaan maken.

Femke wordt vlakbij haar huis, ruw de bosjes ingetrokken door een onbekende motorrijder en verkracht. Haar kinderlijke onschuld in één klap verdwenen, beschadigd voor de rest van haar leven.
Femke besluit om alles voor zichzelf te houden en niemand ook maar iets te vertellen.

Wanneer ik weer bijkom, ben ik onderdeel van een tafereel geworden dat zo akelig is dat ik wens vandaag nog dood te mogen gaan.

Haar grote geheim, de dreiging, de flashbacks, overal gevaar en angsten, Femke houdt zich groter en sterker dan ze zich voelt. Het is teveel om in haar eentje te dragen. Ze voelt zich in de steek gelaten en verdrinkt in al haar verdriet.

Vanaf die dag is de confrontatie met mijn bloedende lichaam een maandelijks terugkerend dieptepunt.

Femke had altijd al last van sombere buien, maar sinds die afschuwelijke dag, waarop het kind in haar vermoord werd, ziet ze het leven niet meer zitten, ze wil niet meer leven. Ze voelt zich als een vulkaan die op uitbarsten staat en verlangt naar rust.

Ik heb veel onverwerkt leed, maar ik durf die beerput niet nu te openen, de walmen ervan zijn al te gruwelijk.

Femke wil niks liever dan de deur voor altijd achter zich sluiten, haar geheugen wissen zodat ze alles vergeet. Ontsnappen aan de pijnlijke werkelijkheid en zich weer veilig voelen. Ze hunkert naar warmte en geborgenheid en probeert zich staande te houden in de wereld.

Kortom: het is kiezen tussen twee vormen van de hel.

Lukt het haar om te overleven en ondanks alles een leven op te bouwen?

Mening
Recent las ik het debuut Gegrepen van Femke Ekelhof. Gegrepen is een autobiografische thriller. Femke beschrijft in dit boek een aantal jaar van haar leven, waarin ze verschrikkelijke dingen heeft meegemaakt, in romanvorm, een boek dat leest als een thriller. Femke hoopt met haar verhaal de stilte en daarmee ook de taboes te doorbreken.

De cover van Gegrepen kenmerkt zich met een groot verdrietig oog, een cover met oog voor detail, in het huilende oog zien we een persoon met een scherp voorwerp afgebeeld, een beeld wat niet meer van Femke’s netvlies af is te krijgen, een beeld wat zij voor altijd met zich mee draagt. De titel past goed bij het verhaal, Femke is letterlijk gegrepen, met alle gevolgen van dien. De omschrijving op de achterkant van het boek is heftig, het is niet niets wat Femke allemaal heeft moeten doorstaan, samen met de goede verhalen die ik over dit boek voorbij zag komen maakte dat ik ondanks dat ik dit soort verhalen meestal aan mijn neus voorbij laat gaan, toch graag wilde lezen.

Gegrepen bestaat uit 14 lange hoofdstukken geschreven vanuit hoofdpersonage Femke. En wordt afgewisseld met stukjes dagboekfragmenten in cursief geschreven.

Femke’s schrijfstijl raakt, ik zal niet schrijven dat het verhaal prettig leest, want dat is niet gepast bij het thema van dit verhaal. Het verhaal is aangrijpend, hartverscheurend, alles wat ze op zeer jonge leeftijd heeft moeten doorstaan, de heftige strijd die ze moet voeren om te overleven. Door de omschrijvingen zie je de gruwelijke dingen gebeuren en leef je je in en voel je met Femke mee, ik werd er akelig van. En heb geregeld met verbazing en woede zitten lezen, waar haalt iemand het gore lef vandaan om dit een ander mens aan te doen? Je moet van kinderen en andere mensen afblijven. Maar ook hoe het mogelijk is dat hulpverleners zo bruut en ongevoelig kunnen zijn? Als je je werk niet graag doet, moet je ander werk gaan zoeken.

Als lezer vorm je gedurende het verhaal een goed beeld over Femke, je leert haar goed kennen. Femke is een gesloten meisje wat erg op zichzelf is, ze trekt zich terug in de veilige omgeving van haar kamer, is erg geordend, alles verloopt via een vast ritueel, zelfverzekerd en weet precies wat ze wil, tot die ene afschuwelijke dag die de rest van haar leven heeft verruïneerd. Femke heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en besluit om alles voor zichzelf te houden en te zwijgen over alles wat er gebeurd is, ze wil niemand verdriet doen. Ze had al vaak last van sombere buien, maar door alle leed die ze in haar eentje op haar schouder mee moet dragen, verdrinkt ze in haar eigen verdriet. Niemand kan zoveel leed in zijn eentje dragen, zeker een kind niet.
De uiterlijke obsessie die ontstaat, de walging van haar eigen lichaam waarmee ze dagelijks wordt geconfronteerd. De schuldgevoelens, alsof het haar eigen schuld is dat juist zij slachtoffer van misbruik is geworden. De schaamte, de voortdurende angsten, bang voor haar familie die ze in bescherming probeert te nemen, bang voor herhaling en om gevonden te worden, 24/7 alle zintuigen op scherp want overal is gevaar. Het intense verdriet, waarom overkomt haar dit? Haar huis wat ooit zo veilig was en nu de meest verschrikkelijke plek op aarde is geworden. Een depressie die op de loer ligt, het gevecht tegen PTSS, Femke verliest steeds vaker de controle over haar eigen lichaam en probeert haar gevoelens te blocken.

Op haar twaalfde raakte ze voorgoed beschadigd, werd haar haar jeugd ontnomen, Femke is een onschuldig slachtoffer van misbruik. Femke zou niets liever willen dan alles vergeten, haar geheugen wissen, dat deze verschrikkelijke gebeurtenissen nooit gebeurd waren. In Gegrepen word je als lezer deelgenoot van Femke’s worsteling, die haar leven heet. Lukt het haar om te overleven en ondanks alles een leven op te bouwen?

Femke Ekelhof heeft in haar verhaal heftige aangrijpende thema’s besproken, (kinder)misbruik, trauma’s, PTSS en depressie. Dapper van haar dat zij haar verhaal naar buiten heeft gebracht.

Femke Ekelhof werkt op dit moment hard aan haar tweede boek, het vervolg op Gegrepen, wat de titel Onbegrepen zal gaan krijgen. Ook zijn er plannen om na het schrijven van Onbegrepen een fictief boek te gaan schrijven.

Gegrepen, waargebeurde thriller, aangrijpend en hartverscheurend. Femke maakt je deelgenoot van de worsteling die haar leven heet. Doorbreek de stilte!

Waardering
3/5

Met dank aan Uitgeverij De Brug voor het versturen van een recensie-exemplaar.