Titel: Het meisje
in de trein
Originele titel: The Girl on the Train
Auteur: Paula Hawkins
Uitgever: A.W. Bruna
Genre: Literaire thriller
Verschenen: Mei 2015
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789400503885 en 9789044971453
NUR: 305
Pagina’s: 358
Originele titel: The Girl on the Train
Auteur: Paula Hawkins
Uitgever: A.W. Bruna
Genre: Literaire thriller
Verschenen: Mei 2015
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789400503885 en 9789044971453
NUR: 305
Pagina’s: 358
Eén betekent ergernis, twee brengen plezier, drie een trouwpartij en
een klein kindje vier. Ik blijf hangen op vier en kan niet verder komen. Mijn
hoofd is vol geluiden, mijn mond zit vol bloed. En een klein kindje vier.
Iedere dag hetzelfde ritueel, een saai tijdverdrijf zou je
denken, maar niet voor Rachel! Rachel reist iedere ochtend (met uitzondering
van het weekend, dan valt ze in een groot zwart gat, achtenveertig lege uren
die gevuld moeten worden), samen met een heleboel andere forenzen, van Ashburry
naar Londen. En ’s avonds legt ze hetzelfde traject in omgekeerde volgorde, weer
af.
Er zijn vertrouwde gezichten in deze treinen, mensen die ik wekelijks tegenkom op de heen- en de terugreis. Ik herken hen en zij herkennen mij waarschijnlijk ook. Ik weet alleen niet of ze zien wie ik werkelijk ben.
Vanuit de treincoupé heeft ze twee keer per dag een kijkje
in andermans leven. Ze geniet van het perfecte uitzicht op haar lievelingshuis
langs het spoor. Er is bijna geen enkele plek waar ze liever zou zijn, dan
kijkend naar de huizen langs het spoor.
Ze denken bij de politie dat ik een gluurder ben. Ze denken dat ik een
stalker ben, een gestoord type.
In één van de vele huizen wonen Jason en Jess, een volmaakt
stralend stel. Zonder dat ze het zelf weten, zijn ze steeds belangrijker
geworden. Zij zijn alles wat Rachel wil zijn. Ooit was ook zij zo gelukkig.
Wie heeft er gezegd dat het goed is om je hart te volgen? Het is puur
egoïsme, onovertroffen zelfzucht. Ik word overspoeld door haat.
Ik moet denken aan de stapel kleren naast het spoor en ik voel mijn
keel dichtknijpen. Het leven is geen alinea en de dood is geen haakje sluiten.
Wanneer Rachel op een dag in een flits een hoopje kleren
langs het spoor ziet liggen, krijgt ze dit beeld niet meer uit haar gedachten. Is
wat zij zag echt of slechts een hersenspinsel? Rachel weet het niet meer, er
zijn geen herinneringen, alles is een zwart gat in haar geheugen. Ze wordt er
volledig door in beslag genomen en dan neemt haar leven opeens een geheel andere koers.
Eén moment, één herinnering, één
blik, zie je wel het juiste of alleen slechts wat je wilt zien?
Enkele maanden geleden zag ik voor het eerst een cover van Het meisje in de trein voorbij komen op
social media. Vanaf het eerste moment intrigeerde de cover en de titel mij
mateloos. Mijn nieuwsgierigheid werd nog harder getriggerd, toen ik las waar
het verhaal over gaat. Dit boek is zo mysterieus en vraagt erom gelezen te
worden. Dankzij de blogtournee van A.W. Bruna kreeg ik de kans om dit boek al
ruim voordat het officieel verscheen, te mogen lezen.
Het meisje in de trein
is het thrillerdebuut van journaliste Paula Hawkins. En direct een groot succes
in Engeland en Amerika. Het meisje in de trein bestormde direct de
bestsellerlijsten door op nummer 1 binnen te komen. In slechts twaalf weken tijd werden er twee miljoen exemplaren verkocht en is hiermee de snelst verkopende titel voor volwassenen ooit. De filmrechten zijn zelfs
al gekocht door DreamWorks. Paula Hawkins raakte geïnspireerd door de forenzen
van Londen en een treinreis zal door haar spannende boek nooit meer hetzelfde
zijn.
De cover van het boek is al even wazig als het verhaal, niet
in de negatieve zin van het woord. Maar voor je start met lezen heb je echt
geen enkel idee waar dit verhaal je heen brengt? Een vage trein op de
achtergrond door de titel heen. Een titel, apart, maar toepasselijk.
Het meisje in de trein
is alweer het derde boek van A.W. Bruna wat ik heb gelezen, waarover ik niet
teveel kan vertellen, stuk voor stuk boeken die je eigenlijk gewoon zelf moet
lezen, om het zelf te beleven.
Het meisje in de trein
bestaat uit 38 hoofdstukken, die de naam hebben gekregen van het karakter,
waaruit het hoofdstuk vertelt wordt en kenmerken zich onderling door een datum
en dagdeel, ochtend, avond waarin het verhaal zich afspeelt, een soort van
dagboekoverzicht. Het verhaal is geschreven in meerdere perspectieven, vanuit
hoofdpersonages Rachel, Megan en Anna. En speelt zich af in wisselende
tijdspanne, waardoor het met name in het begin even goed opletten geblazen is.
Paula Hawkins heeft een prikkelende, beeldende, spannende
schrijfstijl en beschikt over een levendige fantasie. In het begin heb ik even
in het verhaal moeten komen, maar al vrij snel kon ik het niet meer wegleggen. Waar
gaat dit verhaal heen? Als lezer heb je echt geen enkel vermoeden.
Het meisje in de trein
speelt zich af in wisselend tijdsbestek, voornamelijk in 2013 en 2012, maar
duikt ook zo nu en dan terug het verleden in. Het verhaal gaat van start met
een creepy proloog en daarna maken we kennis met forens Rachel, Rachel legt
iedere dag hetzelfde traject af van Ashburry naar Londen en visa versa, samen
met een heleboel andere mensen, zien zij wel wie zij werkelijk is? Wat doen al
die mensen in de trein en wat is hun verhaal? Rachel is uitermate geïnteresseerd
in Jesse en Jason een stel wat aan de spoorlijn woont. Wanneer ze op een dag
een stapel achtergelaten kleding langs het spoor ziet liggen ontsporen haar
hersenen bijna, sindsdien is ze er helemaal in de ban van. Is Rachel slechts één
van de vele treinreizigers en zomaar een meisje in de trein?
Het meisje in de trein bestaat uit
meerdere goed uitgewerkte verhaallijnen, die uiteindelijk allemaal samen komen
en bevat alle ingrediënten voor een spannend verhaal. Gedurende het lezen wordt
de spanning steeds verder opgebouwd en had ik een bepaald vermoeden waar de trein mij
heen zou brengen, maar Hawkins wist mij van begin af aan op het verkeerde spoor
te zetten. De wending die het verhaal neemt zie je van te voren absoluut niet
aankomen, het verhaal is echt totaal onvoorspelbaar. En heeft mij zelfs zo nu
en dan weten te verwarren. Hawkins heeft heftige aangrijpende thema’s op een
mooie manier in haar verhaal verweven.
Het verhaal kent meerdere personages en draait voornamelijk
om de levens van hoofdpersonages Rachel, Megan, Anna, Tom, Jess en Jason. Deze personages
zijn allen goed uitgewerkt en het verhaal is dusdanig geschreven dat je het
verhaal beleeft vanuit deze drie personen. Hun gevoelens komen voelbaar over. Drie
jonge vrouwen, die alle drie hun eigen ellende met zich meedragen en hard hun
best moeten doen om zich staande te houden in de maatschappij. Ieder huisje
heeft zijn kruisje.
Ooit had Rachel alles, nu heeft ze niets meer, alles wat zij ooit lief had werd haar ontnomen. Alles wat rest zijn gekmakende pijnlijke herinneringen. Ze kan niet accepteren dat alles voorbij is. Rachel voelt zich de eeuwige gast, is beschadigd tot op het bot en voelt zich wanhopig en eenzamer dan ooit. Geïsoleerd in haar ellende zocht zij haar heil in de gelukzalig kick van alcohol, die haar steeds verder mee de afgrond in sleept. De enige plek waar zij zich prettig voelt is, kijkend naar de huizen langs het spoor, waar zij volledig in beslag wordt genomen door iets waarvan ze niet weet of het slechts een hersenspinsel is of daadwerkelijk gebeurd? Hoe heeft het zover kunnen komen? Waar heeft ze de verkeerde afslag genomen?
Kunstzinnige Megan heeft eigen alles wat haar hartje begeert, toch is ze niet gelukkig. Niemand weet hoe zij zich diep van binnen voelt en wat voor verdriet zij met zich meedraagt. Ze voelt zich doel- en nutteloos sinds de sluiting van haar geliefde galerie, ze deed zo haar best, maar het mocht helaas geen succes worden. Haar dagen voelen leeg en ze verlangd terug naar de goede oude tijd. Doordat ze teveel tijd over heeft, heeft haar brein tijd in overvloed om te denken wat lijdt tot paniekaanvallen en slapeloosheid, die haar leven beheersen.
Leeuwin Anna, moeder van Evie, in tegenstelling tot Rachel, verafschuwt Anna treinen. Zij zou er bijna alles voor over hebben om nooit van haar leven meer een trein te hoeven zien.
Ooit had Rachel alles, nu heeft ze niets meer, alles wat zij ooit lief had werd haar ontnomen. Alles wat rest zijn gekmakende pijnlijke herinneringen. Ze kan niet accepteren dat alles voorbij is. Rachel voelt zich de eeuwige gast, is beschadigd tot op het bot en voelt zich wanhopig en eenzamer dan ooit. Geïsoleerd in haar ellende zocht zij haar heil in de gelukzalig kick van alcohol, die haar steeds verder mee de afgrond in sleept. De enige plek waar zij zich prettig voelt is, kijkend naar de huizen langs het spoor, waar zij volledig in beslag wordt genomen door iets waarvan ze niet weet of het slechts een hersenspinsel is of daadwerkelijk gebeurd? Hoe heeft het zover kunnen komen? Waar heeft ze de verkeerde afslag genomen?
Kunstzinnige Megan heeft eigen alles wat haar hartje begeert, toch is ze niet gelukkig. Niemand weet hoe zij zich diep van binnen voelt en wat voor verdriet zij met zich meedraagt. Ze voelt zich doel- en nutteloos sinds de sluiting van haar geliefde galerie, ze deed zo haar best, maar het mocht helaas geen succes worden. Haar dagen voelen leeg en ze verlangd terug naar de goede oude tijd. Doordat ze teveel tijd over heeft, heeft haar brein tijd in overvloed om te denken wat lijdt tot paniekaanvallen en slapeloosheid, die haar leven beheersen.
Leeuwin Anna, moeder van Evie, in tegenstelling tot Rachel, verafschuwt Anna treinen. Zij zou er bijna alles voor over hebben om nooit van haar leven meer een trein te hoeven zien.
Ik ben zeer benieuwd wat Paula Hawkins nog meer in haar mars
heeft en kijk uit naar een volgende thriller van haar hand.
Het meisje in de trein, zinderend thrillerdebuut, bevat alle ingrediënten
voor een spannend verhaal, één moment,
één herinnering, één blik, zie je wel het juiste of alleen slechts wat
je wilt zien? Mustread!
★★★★½
Met dank aan Uitgeverij A.W. Bruna voor het versturen van een recensie-exemplaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten