Auteur: Suzanne Vermeer
Uitgever: A.W. Bruna
Genre: Thriller
Verschenen: Juni 2013
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789400502550 en 9789044969610
Pagina’s: 272
Suzanne Vermeer
Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur Paul Goeken. In 2002 debuteerde hij met zijn eerste thriller onder zijn eigen naam. Na vier titels ontstond het idee om daarnaast andere boeken onder pseudoniem uit te brengen. All-inclusive (2006) was het eerste boek op naam van Suzanne Vermeer en werd meteen een bestseller. Ook voor de volgende boeken waren de reisbranche en het toerisme het uitgangspunt en inmiddels is dat het unieke handelsmerk geworden voor deze ijzersterke vakantiethrillers.
Alle titels (All inclusive, De vlucht, Zomertijd, Cruise, Apres-ski, De suite, Zwarte pist, Bella Italia en Noorderlicht) zijn in de bestsellerslijst verschenen. Cruise werd in 2010 genomineerd voor de NS Publieksprijs, Noorderlicht in 2012.
In de zomer van 2012 verscheen Bin Bini Beach, gebaseerd op een idee van Paul Goeken.
In 2013 zijn er weer twee boeken van Suzanne Vermeer verschenen: Het chalet en Route du Soleil.
In totaal zijn er al meer dan een miljoen exemplaren van haar boeken verkocht.
Samenvatting
''Het leven van intercedente Marit, een alleenstaande moeder van twee jonge kinderen, bestaat geheel uit hard werken en het vervullen van zorgtaken, tot verdriet van haar beste vriendin Fiona.
Zij is een onbezorgde single die vaak uitgaat en daarbij veel mannen ontmoet. Wanneer Marits ex het weer eens laat afweten als vader, kan Fiona het niet langer aanzien: ze boekt voor haarzelf en Marit een campingplaats aan het Lac de Serre-Poncon, een idyllisch gelegen stuwmeer in Zuid-Frankrijk. Het is hoogzomer en de dames rijden vrolijk gestemd de zon tegemoet in Marits oude stationwagon. Onderweg nemen ze de charmante lifter Brian mee. Al gauw blijkt hun nieuwe reismaatje onvoorspelbaar gedrag te vertonen. Fiona vertrouwt het niet en wil hem het liefst midden in Frankrijk uit de auto zetten, maar Marit valt voor zijn charmes. En dat was precies zijn bedoeling. Hij heeft zijn zinnen op Marit gezet op een wel heel bizarre manier.......''
Een fragment uit Route du Soleil
''Hij observeerde en concludeerde. Pikte ze er zo uit. Je had twee soorten. De goedzakken die er dolgelukkig van werden als ze anderen konden pleasen. Allemaal vanwege een misplaatst gebrek aan eigenwaarde. En je had de avonturiers. Die het wel spannend vonden en altijd op zoek waren naar een kick. Beide groepen kon hij moeiteloos bevredigen, zonder dat hij zichzelf tekortdeed. Hij hield van de macht, de controle die hij over ze had. Van het manipuleren en het grensoverschrijdend verleiden.
Zijn ogen die hun huid streelden. Hij voelde het overal, maar zij hadden geen idee. Dat maakte het extra opwindend. Aanraken met zijn ogen deed hij het allerliefst. Daar kon geen fysieke aanraking tegenop. Pupil over vel.
Als eerste kam de opperhuid aan de beurt, ook wel epidermis genoemd. Het bestond uit een vijftal lagen die allemaal hun eigen geheimen bevatten. Huid herbergde een schat aan informatie en het gros van de mensen was zich daar niet van bewust. Hij wel. Je kon zoveel over iemand te weten komen door alleen maar goed te kijken. Je hoefde er geen woord voor te wisselen.
Een grauwige gelaatskleur was een teken van roken en een ongezonde levensstijl. Rode adertjes op neus en wangen wezen vaak op een drankprobleem. Een wittige kring rond de mond was een handtekening van de ladyshave waarmee overmatige haargroei te lijf was gegaan. Verdriet gaf huid een sombere dofheid en blijdschap en levenslust zorgden voor een glanzende gloed. Een vettige huid was vaak inhertent aan een acneverleden waarom de pokdalige littekens voor altijd zouden herinneren. En dat waren nog slechts conclusies die getrokken konden worden uit de simpele, oppervlakkige observaties van die eerste laag.
Meestal ontbrak het aan tijd om verder te kijken, om echt de diepte in te gaan. Maar toch was dat wat hij wilde, dus die tijd nam, hij ongeacht of het kon of niet. Een goede voorbereiding was het halve werk. Het draaide allemaal om beheersing en geduld. Volledige controle om de innerlijke drang voldoende in toom te houden. Hij liet zich leiden door zijn innerlijke gids, maar volgde zijn eigen tempo.
Hij voelde steeds sterker dat het weer tijd begon te worden. Het was alweer te lang geleden. De onrust in zijn hoofd nam toe, maakte hem soms gek. Het zoemende geluid in zijn kop zwol weer aan, elke dag een beetje meer. De opmaat naar een climax die totale rust zou brengen. Verlossing voor zolang als het duurde.
De lat moest steeds hoger voor hetzelfde resultaat. Er moest een einde komen aan de hectiek in zijn hoofd en dat kom maar op één manier.
Mening
In de loop der jaren heb ik alle Suzanne Vermeer trhillers m.u.v. All-inclusive gelezen, dus natuurlijk wilde ik de nieuwste Suzanne Vermeer Route du Soleil ook graag lezen.
De thrillers van Suzanne Vermeer staan garant voor een aantal uur heerlijk leesplezier, zo ook Route du Soleil, ik heb me er prima mee vermaakt.
Route du Soleil is niet extreem spannend, maar een lekkere onderhuidse spanning is voelbaar.
Suzanne Vermeer heeft een fijne schrijfstijl, de boeken zijn makkelijk leesbaar, waardoor ze zich snel laten lezen.
Route du Soleil is weer een typische zomerthriller, welke zich voornamelijk in Frankrijk afspeelt. De camping waar het verhaal zich afspeelt Lac Serre-Pon in de Franse Alpen bestaat echt. Mensen die Route du Soleil hebben gelezen en daarna op deze camping verblijven, zullen deze toch wel met andere ogen bekijken.
Lifters meenemen was al nooit mijn ding, maar na het lezen van Route du Soleil laat ik dat helemaal wel uit mijn hoofd!
Het begin van het boek vond ik wat lastig om in het verhaal te komen, het was wat saai en het rotsvaste vertrouwen van Marit in Brian vond ik ongeloofwaardig overkomen, je wilde bijna naar haar schreeuwen dat ze haar verstand moest gebruiken. Maar naar mate dat het boek vorderde kwam ik beter in het verhaal en werd het spannender.
Ik dacht te weten hoe het verhaal in elkaar stak, maar het verhaal krijgt een onverwachte verrassende wending richting het einde waardoor het opeens weer heel spannend wordt.
Zij is een onbezorgde single die vaak uitgaat en daarbij veel mannen ontmoet. Wanneer Marits ex het weer eens laat afweten als vader, kan Fiona het niet langer aanzien: ze boekt voor haarzelf en Marit een campingplaats aan het Lac de Serre-Poncon, een idyllisch gelegen stuwmeer in Zuid-Frankrijk. Het is hoogzomer en de dames rijden vrolijk gestemd de zon tegemoet in Marits oude stationwagon. Onderweg nemen ze de charmante lifter Brian mee. Al gauw blijkt hun nieuwe reismaatje onvoorspelbaar gedrag te vertonen. Fiona vertrouwt het niet en wil hem het liefst midden in Frankrijk uit de auto zetten, maar Marit valt voor zijn charmes. En dat was precies zijn bedoeling. Hij heeft zijn zinnen op Marit gezet op een wel heel bizarre manier.......''
Een fragment uit Route du Soleil
''Hij observeerde en concludeerde. Pikte ze er zo uit. Je had twee soorten. De goedzakken die er dolgelukkig van werden als ze anderen konden pleasen. Allemaal vanwege een misplaatst gebrek aan eigenwaarde. En je had de avonturiers. Die het wel spannend vonden en altijd op zoek waren naar een kick. Beide groepen kon hij moeiteloos bevredigen, zonder dat hij zichzelf tekortdeed. Hij hield van de macht, de controle die hij over ze had. Van het manipuleren en het grensoverschrijdend verleiden.
Zijn ogen die hun huid streelden. Hij voelde het overal, maar zij hadden geen idee. Dat maakte het extra opwindend. Aanraken met zijn ogen deed hij het allerliefst. Daar kon geen fysieke aanraking tegenop. Pupil over vel.
Als eerste kam de opperhuid aan de beurt, ook wel epidermis genoemd. Het bestond uit een vijftal lagen die allemaal hun eigen geheimen bevatten. Huid herbergde een schat aan informatie en het gros van de mensen was zich daar niet van bewust. Hij wel. Je kon zoveel over iemand te weten komen door alleen maar goed te kijken. Je hoefde er geen woord voor te wisselen.
Een grauwige gelaatskleur was een teken van roken en een ongezonde levensstijl. Rode adertjes op neus en wangen wezen vaak op een drankprobleem. Een wittige kring rond de mond was een handtekening van de ladyshave waarmee overmatige haargroei te lijf was gegaan. Verdriet gaf huid een sombere dofheid en blijdschap en levenslust zorgden voor een glanzende gloed. Een vettige huid was vaak inhertent aan een acneverleden waarom de pokdalige littekens voor altijd zouden herinneren. En dat waren nog slechts conclusies die getrokken konden worden uit de simpele, oppervlakkige observaties van die eerste laag.
Meestal ontbrak het aan tijd om verder te kijken, om echt de diepte in te gaan. Maar toch was dat wat hij wilde, dus die tijd nam, hij ongeacht of het kon of niet. Een goede voorbereiding was het halve werk. Het draaide allemaal om beheersing en geduld. Volledige controle om de innerlijke drang voldoende in toom te houden. Hij liet zich leiden door zijn innerlijke gids, maar volgde zijn eigen tempo.
Hij voelde steeds sterker dat het weer tijd begon te worden. Het was alweer te lang geleden. De onrust in zijn hoofd nam toe, maakte hem soms gek. Het zoemende geluid in zijn kop zwol weer aan, elke dag een beetje meer. De opmaat naar een climax die totale rust zou brengen. Verlossing voor zolang als het duurde.
De lat moest steeds hoger voor hetzelfde resultaat. Er moest een einde komen aan de hectiek in zijn hoofd en dat kom maar op één manier.
Mening
In de loop der jaren heb ik alle Suzanne Vermeer trhillers m.u.v. All-inclusive gelezen, dus natuurlijk wilde ik de nieuwste Suzanne Vermeer Route du Soleil ook graag lezen.
De thrillers van Suzanne Vermeer staan garant voor een aantal uur heerlijk leesplezier, zo ook Route du Soleil, ik heb me er prima mee vermaakt.
Route du Soleil is niet extreem spannend, maar een lekkere onderhuidse spanning is voelbaar.
Suzanne Vermeer heeft een fijne schrijfstijl, de boeken zijn makkelijk leesbaar, waardoor ze zich snel laten lezen.
Route du Soleil is weer een typische zomerthriller, welke zich voornamelijk in Frankrijk afspeelt. De camping waar het verhaal zich afspeelt Lac Serre-Pon in de Franse Alpen bestaat echt. Mensen die Route du Soleil hebben gelezen en daarna op deze camping verblijven, zullen deze toch wel met andere ogen bekijken.
Lifters meenemen was al nooit mijn ding, maar na het lezen van Route du Soleil laat ik dat helemaal wel uit mijn hoofd!
Het begin van het boek vond ik wat lastig om in het verhaal te komen, het was wat saai en het rotsvaste vertrouwen van Marit in Brian vond ik ongeloofwaardig overkomen, je wilde bijna naar haar schreeuwen dat ze haar verstand moest gebruiken. Maar naar mate dat het boek vorderde kwam ik beter in het verhaal en werd het spannender.
Ik dacht te weten hoe het verhaal in elkaar stak, maar het verhaal krijgt een onverwachte verrassende wending richting het einde waardoor het opeens weer heel spannend wordt.
Route du Soleil, geen topper maar een lekkere zomerse thriller. Garant voor een aantal uur leesplezier.
Waardering
3½/5
Bron
Website Suzanne Vermeer en website AW Bruna
Route du Soleil vond ik een minder boek van Suzanne Vermeer. Het bleef te langdradig en duurde allemaal veel langer dan nodig was (het steeds weer smeren van toastjes met Franse kaas en het drinken van rode wijn). Ik las dat je All Inclusive nog niet gelezen hebt? Dat is wel weer een aanrader.
BeantwoordenVerwijderen