Titel: De
onderkant van sneeuw
Auteur: Ilse Ruijters
Uitgever: The House Of Books
Genre: Psychologische thriller
Verschenen: September 2014
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789048822072 en 9789048822089
NUR: 332
Pagina’s: 303
Auteur: Ilse Ruijters
Uitgever: The House Of Books
Genre: Psychologische thriller
Verschenen: September 2014
Beschikbaar: Paperback en Ebook
ISBN: 9789048822072 en 9789048822089
NUR: 332
Pagina’s: 303
Ik trapte op de rem, die
ik allang niet meer onder controle had, mijn vingers klauwden in het stuur. Ik
spinde in een zee van sneeuw, rond en rond en rond en rond, terwijl mijn adem
stokte.
Die hobbel waar ik net overheen gereden was, dat was toch niet…
Dat kon toch niet… Ik durfde niet te denken wat mijn lijf al had begrepen.
Irene probeert met veel pijn en moeite de draad weer op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doorgereden, maar het verleden achtervolgt haar: ze ontvangt een anonieme bedreiging, waarin staat dat ze nog voor het eind van het jaar zal leren hoe het voelt om je dochter te verliezen.. wie in haar omgeving probeert haar gek te maken, of is ze zélf niet meer te vertrouwen na ‘de moord’ die ze heeft gepleegd? Waar ligt de grens tussen goed en kwaad, en hoe ver ga je om je eigen dochter te redden? Irenes beklemmende strijd leidt haar tot in de diepste krochten van haar psyche, steeds verder weg van haar familie, vrienden en haar ‘oude ik’.
Die hobbel waar ik net overheen gereden was, dat was toch niet…
Dat kon toch niet… Ik durfde niet te denken wat mijn lijf al had begrepen.
Irene probeert met veel pijn en moeite de draad weer op te pakken nadat ze per ongeluk een peuter heeft doorgereden, maar het verleden achtervolgt haar: ze ontvangt een anonieme bedreiging, waarin staat dat ze nog voor het eind van het jaar zal leren hoe het voelt om je dochter te verliezen.. wie in haar omgeving probeert haar gek te maken, of is ze zélf niet meer te vertrouwen na ‘de moord’ die ze heeft gepleegd? Waar ligt de grens tussen goed en kwaad, en hoe ver ga je om je eigen dochter te redden? Irenes beklemmende strijd leidt haar tot in de diepste krochten van haar psyche, steeds verder weg van haar familie, vrienden en haar ‘oude ik’.
Ilse Ruijters
Ilse Ruijters (1979) studeerde Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam.
Ze schrijft artikelen en columns voor verschillende bladen, zoals Cosmopolitan, en won columnwedstrijden van NCR Next en de ANWB.
Ilse Ruijters (1979) studeerde Communicatiewetenschap aan de Universiteit van Amsterdam.
Ze schrijft artikelen en columns voor verschillende bladen, zoals Cosmopolitan, en won columnwedstrijden van NCR Next en de ANWB.
Samenvatting
Uit mijn hart barstte een oerdrift los, een beschermdrang die alles overheerste. Ik zou niet langer kunnen leven als dit meisje iets zou gebeuren. Laat staan als dit wondertje ooit dood zou gaan.
Irene Vissers leven was bijna perfect, ze had bijna alles,
een fantastische echtgenoot, een zoon, een dochter en een Labrador. Tot die
fatale dag, 15 januari 2012, bijna twee jaar geleden. De verschrikkelijke dag
waarop ze de driejarige peuter, Maja de Roovere per ongeluk dood reed. Eén moment
van onoplettendheid met onomkeerbare gevolgen, in één klap meerdere levens
verwoest. De roze Hello Kittysokjes staan voor eeuwig op haar netvlies gebrand.
Door jou blijft ze altijd drie.
De rechtbank legde een taakstraf van 240 uur in de
spoelkeuken van het bejaardenhuis en een rijontzegging van drie jaar op voor
haar roekeloze rijgedrag, maar in werkelijkheid kreeg ze levenslang. Irene gaat
kapot aan de allesverwoestende vicieuze cirkel van schuldgevoel, ieder moment
van de dag. Sinds die dag is ze gestopt met leven, mag ze niet meer gelukkig
zijn, lijden is wat ze van zichzelf moet.
Al verhuisde ik naar de andere kant van de wereld, ik kon niet vluchten. Die weg, die plek zat binnenin me, dat was allang geen geografische locatie meer die je kon aanwijzen op Google Maps.
Om het verleden achter zich te laten en opnieuw te beginnen,
verhuizen Irene en haar gezin van de stad naar een riante villa in een nieuw
dorp. Weg van de nachtmerrie, de plek waar het allemaal gebeurde. Zelf zou ze
het liefst verdwijnen naar een plek waar niemand haar kan vinden, want hoe moet
je verder met leven, nadat je het leven van een jong meisje wat nog een heel
leven voor zich had, hebt ontnomen?
Ik zie je gewoon weer wegzakken in dat drijfzand van schuldgevoel.
Ik zie je gewoon weer wegzakken in dat drijfzand van schuldgevoel.
Ik was op een draad gaan staan die in rechtstreekse verbinding stond met de noodklok.
Irene probeert ondanks alles verder te gaan met haar leven
en zich staande te houden, wat nog niet zo meevalt wanneer je als publiekelijk
bezit wordt gezien en aan de landelijke schandpaal wordt genageld. Overal ogen
en oren, nooit meer rust. De verwensingen die ze toegeworpen krijgt zijn niet
mals. Ze maakt zich zorgen om haar kinderen, wat krijgen zij hiervan mee?
Time to say goodbye.
In mijn hoofd was een zaadje geplant. Een zaadje dat hoe dan ook op een dag zou gaan ontkiemen.
Wanneer ze een anonieme boodschap ontvangt en haar allerliefste
bedreigt wordt voelt Irene zich eenzamer dan ooit. Ze is de grip op haar leven
kwijt en staat op het punt alles te verliezen. Is het een loos dreigement of is
het een complot, een wegpestactie? Irene staat er helemaal alleen voor in haar
strijd, niemand gelooft haar en ze wordt afgeschilderd als een overbezorgde
moeder. Ze opent de jacht op de dader en is vastbesloten hem te ontmaskeren en
zal koste wat kost haar kinderen beschermen.
Zussen bij toeval, vriendinnen bij keuze.
Mening
Gisteren was ik volledig in de ban van het thrillerdebuut De onderkant van sneeuw van Ilse Ruijters. Onvoorstelbaar dat dit een debuut is, wauw wat een boek!
De cover van De onderkant van sneeuw is prachtig en past uitstekend bij het verhaal. Een klein meisje in een wit kanten jurkje met rode schoentjes in de bagger van oplossende sneeuw, die ooit maagdelijk wit was. Het boek heeft een bijzondere toepasselijke titel. En de omschrijving op de achterkant van het boek zorgde ervoor dat ik het boek meteen wilde lezen.
De onderkant van sneeuw is op een bijzondere manier opgebouwd. Het boek bestaat uit 6 delen, welke in Romeinse cijfers zijn aangeduid en allemaal de titel van een kinderliedje bevatten. Deze delen bestaan onderling weer uit afzonderlijke hoofdstukken met een cijfer en sommige met een datum. In totaal bestaat het boek uit 122 korte hoofdstukken. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit hoofdpersonage Irene Visser, we beleven het verhaal vanuit haar. Het verhaal speelt zich af in 2013 en blikt terug naar de verschrikkelijke gebeurtenis bijna twee jaar geleden. En gaat van start met een proloog die je gelijk te pakken heeft. Vanaf dat moment wil je nog maar één ding: doorlezen.
Ilse Ruijters heeft een heerlijke schrijfstijl, die vlot, vloeiend, beschrijvend, humoristisch en prikkelend is te benoemen. Maandag maakte ik een klein beginnetje met lezen, dinsdag heb ik het boek bijna in een ruk uitgelezen, ik kon niet meer stoppen met lezen, zelfs drinken vergat ik, het boek moest uit, ik heb het letterlijk verslonden. Ilse's schrijfstijl raakt, ze heeft precies de juiste woorden en zinnen voor haar verhaal gebruikt, waardoor je vanaf het eerste moment het boek ingezogen wordt, de wereld van Irene in, waardoor je haar verhaal beleeft, je ziet het zo voor je afspelen.
De onderkant van sneeuw is met recht een psychologische thriller te noemen. Het verhaal zit super in elkaar. De verwarring die gaandeweg het verhaal ontstaat is heel goed gecreëerd en blijft tot het eind. Het verhaal is spannend en kruipt onder de huid. Vooral het einde is erg spannend. Het een na laatste deel van het boek is prachtig en ontroerend en dan het einde, wat een einde, daar is goed over nagedacht. Het is Ilse Ruijters gelukt om de verdenkingen op iedereen te laten vallen, iedereen kan het gedaan hebben, maar wie heeft het uiteindelijk gedaan? Dat weet ze tot het einde toe geheim te houden.
Ilse heeft de karakters heel uitgebreid en mooi uitgediept. Het is haar gelukt om ondanks dat Irene een peuter heeft doodgereden, je als lezer toch sympathie voor haar te laten krijgen. Irene gaat kapot aan de allesverwoestende vicieuze cirkel van schuldgevoel, ieder moment van de dag. Sinds die ene inktzwarte dag uit haar leven, 15 januari 2012, de verschrikkelijke dag waarop zij de driejarige Maja de Roovere per ongeluk dood reed. De roze Hello Kittysokjes staan voor eeuwig op haar netvlies gebrand. Eén moment van onoplettendheid met onomkeerbare gevolgen, ze verwoestte niet alleen het leven van Maja die nog een heel leven voor zich had, maar ook dat van Maja's ouders en haar eigen gezin, haar huwelijk is op sterven na dood. Irene's gedachten staan nooit stil, ze slaapt niet meer, eet niet meer. Ze is de grip op haar leven aan het verliezen. Hoe met je verder met leven, nadat je iemand anders het leven ontnomen hebt? Wanneer er gevaar dreigt uit onbekende hoek en men je allerliefste af probeert te pakken? De onvoorwaardelijke moederliefde, Irene die koste wat kost haar kroost beschermt. Hoe ver ga je om je eigen vlees en bloed te beschermen?
Ik leefde me helemaal in en zat sommige stukken met versnelde hartslag te lezen. Ilse heeft de beklemmende sfeer van het verhaal goed neergezet. De angsten, Irene is enorm schrikachtig en is een labiel wrak vol eeuwige schuldgevoelens die ten koste van alles gaan, de zelfhaat, de eenzaamheid en het onbegrip, niemand die haar gelooft, ze wordt afgeschilderd als een overbezorgde moeder. De verwijten, de verwensingen en het lijden die hieruit ontstaan. De verslagen en machteloosheid, het verdriet van Maja's ouders.
Ilse Ruijters heeft zware thema's op een mooie goed uitgewerkte manier in haar boek verwerkt. Verlies, moord, ongewenste kinderloosheid, het verdriet, de wanhoop en het onbegrip die hieruit voortvloeien, mishandeling en een falend rechtssysteem.
Op dit moment werkt Ilse Ruijters hard aan haar volgende boek. Ik hoop dat ze een beetje doorschrijft, want ik kan niet wachten tot het zover is en wij hem mogen lezen.
De cover van De onderkant van sneeuw is prachtig en past uitstekend bij het verhaal. Een klein meisje in een wit kanten jurkje met rode schoentjes in de bagger van oplossende sneeuw, die ooit maagdelijk wit was. Het boek heeft een bijzondere toepasselijke titel. En de omschrijving op de achterkant van het boek zorgde ervoor dat ik het boek meteen wilde lezen.
De onderkant van sneeuw is op een bijzondere manier opgebouwd. Het boek bestaat uit 6 delen, welke in Romeinse cijfers zijn aangeduid en allemaal de titel van een kinderliedje bevatten. Deze delen bestaan onderling weer uit afzonderlijke hoofdstukken met een cijfer en sommige met een datum. In totaal bestaat het boek uit 122 korte hoofdstukken. De hoofdstukken zijn geschreven vanuit hoofdpersonage Irene Visser, we beleven het verhaal vanuit haar. Het verhaal speelt zich af in 2013 en blikt terug naar de verschrikkelijke gebeurtenis bijna twee jaar geleden. En gaat van start met een proloog die je gelijk te pakken heeft. Vanaf dat moment wil je nog maar één ding: doorlezen.
Ilse Ruijters heeft een heerlijke schrijfstijl, die vlot, vloeiend, beschrijvend, humoristisch en prikkelend is te benoemen. Maandag maakte ik een klein beginnetje met lezen, dinsdag heb ik het boek bijna in een ruk uitgelezen, ik kon niet meer stoppen met lezen, zelfs drinken vergat ik, het boek moest uit, ik heb het letterlijk verslonden. Ilse's schrijfstijl raakt, ze heeft precies de juiste woorden en zinnen voor haar verhaal gebruikt, waardoor je vanaf het eerste moment het boek ingezogen wordt, de wereld van Irene in, waardoor je haar verhaal beleeft, je ziet het zo voor je afspelen.
De onderkant van sneeuw is met recht een psychologische thriller te noemen. Het verhaal zit super in elkaar. De verwarring die gaandeweg het verhaal ontstaat is heel goed gecreëerd en blijft tot het eind. Het verhaal is spannend en kruipt onder de huid. Vooral het einde is erg spannend. Het een na laatste deel van het boek is prachtig en ontroerend en dan het einde, wat een einde, daar is goed over nagedacht. Het is Ilse Ruijters gelukt om de verdenkingen op iedereen te laten vallen, iedereen kan het gedaan hebben, maar wie heeft het uiteindelijk gedaan? Dat weet ze tot het einde toe geheim te houden.
Ilse heeft de karakters heel uitgebreid en mooi uitgediept. Het is haar gelukt om ondanks dat Irene een peuter heeft doodgereden, je als lezer toch sympathie voor haar te laten krijgen. Irene gaat kapot aan de allesverwoestende vicieuze cirkel van schuldgevoel, ieder moment van de dag. Sinds die ene inktzwarte dag uit haar leven, 15 januari 2012, de verschrikkelijke dag waarop zij de driejarige Maja de Roovere per ongeluk dood reed. De roze Hello Kittysokjes staan voor eeuwig op haar netvlies gebrand. Eén moment van onoplettendheid met onomkeerbare gevolgen, ze verwoestte niet alleen het leven van Maja die nog een heel leven voor zich had, maar ook dat van Maja's ouders en haar eigen gezin, haar huwelijk is op sterven na dood. Irene's gedachten staan nooit stil, ze slaapt niet meer, eet niet meer. Ze is de grip op haar leven aan het verliezen. Hoe met je verder met leven, nadat je iemand anders het leven ontnomen hebt? Wanneer er gevaar dreigt uit onbekende hoek en men je allerliefste af probeert te pakken? De onvoorwaardelijke moederliefde, Irene die koste wat kost haar kroost beschermt. Hoe ver ga je om je eigen vlees en bloed te beschermen?
Ik leefde me helemaal in en zat sommige stukken met versnelde hartslag te lezen. Ilse heeft de beklemmende sfeer van het verhaal goed neergezet. De angsten, Irene is enorm schrikachtig en is een labiel wrak vol eeuwige schuldgevoelens die ten koste van alles gaan, de zelfhaat, de eenzaamheid en het onbegrip, niemand die haar gelooft, ze wordt afgeschilderd als een overbezorgde moeder. De verwijten, de verwensingen en het lijden die hieruit ontstaan. De verslagen en machteloosheid, het verdriet van Maja's ouders.
Ilse Ruijters heeft zware thema's op een mooie goed uitgewerkte manier in haar boek verwerkt. Verlies, moord, ongewenste kinderloosheid, het verdriet, de wanhoop en het onbegrip die hieruit voortvloeien, mishandeling en een falend rechtssysteem.
Op dit moment werkt Ilse Ruijters hard aan haar volgende boek. Ik hoop dat ze een beetje doorschrijft, want ik kan niet wachten tot het zover is en wij hem mogen lezen.
De onderkant van sneeuw, droomdebuut, met recht een psychologische thriller, één moment van onoplettendheid met onomkeerbare gevolgen, hoe ver ga je om je eigen vlees en bloed te beschermen? Absolute mustread!
Waardering
5/5
Met dank aan Uitgeverij The House Of Books voor het versturen van een recensie-exemplaar.
Wow, dit lijkt me echt een spannend boek. Ik zet hem op de lijst!
BeantwoordenVerwijderen